عروسي تركمنها پر از راز و رمز است كه به دورانهاي قديمي زندگي آنها بستگي دارد.
یکی از مراسم های عروسی ترکمنها پس از مراسم کجاوه است که طاهر سارلی در پایان نامه کارشناسی ارشد خود بدین شکل این مراسم را توصیف می کند:
همراه با رسيدن عروس به طايفة داماد شور و غوغايي برپا مي شود و زنان فاميل و همسايه ها مقداري پول به سوي كجاوه و افراد پرتاب مي‌كنند و پس از اين مراسم عروس را به خانه عموي داماد وارد مي‌كنند. ينگه‌هاي عروس را در آن آلاچيق مي‌نشاندند و در گوشه آلاچيق پرده‌اي به نام «توتي» مي‌كشيدند و دختران و بانوان براي ديدن عروس داخل آلاچيق مي‌شدند. در اين موقع غذاها را در داخل بشقابهاي بزرگي كه به‌آن «دِوري» مي‌گفتند مي‌ريختند و داخل آلاچيق‌هاي زنان و مردان مي بردند و همراه با نوشيدني خوشمزه اي به آن «ديه چال» (دوغ شتر) از ميهمانان پذيرائي مي‌كردند. التبه در اين مراسم هر كس به نسبت وضع مالي خود گاو يا شتر و يا گوسفندي را ذبح مي‌كرد و گوشت آن را سرخ كرده و يا با برنج مي‌پختند و در جلوي مهمانان مي‌گذاشتند و گوشت دل حيوان ذبح شده (كه معمولاً گوسفند بود) را به دو قسمت مي‌كردند و آن را كباب كرده و نصف آن را به عروس و نصف ديگر را براي داماد مي‌فرستادند تا بخورند به اين اميد كه قلب و دل آنها هميشه با هم باشد و فرد ديگري حق خوردن از آن كباب را نداشت.
رسم ديگري ترکمنها در این مراسم دارند که به آن «ال دگرشدرمه» يا«الّشدرمه» (دست روي دست همديگر گذاشتن عروس و داماد) مي‌گفتند كه در اين مراسم يكي از زنان كه معمولاً خواهر يا عمة داماد است دست عروس و داماد را بر روي هم مي‌گذاشت و براي خوشبختي عروس و داماد اشعاري را مي‌خواندند كه حاوي سفارشات زندگي و راه و رسم آن به عروس و داماد بود.
بعد از الدش دیرمک، مراسم اوجه آش برگزار می شود و آن صرف چکدرمه غذای سنتی ترکمن است که با برنج و گردن گوسفند تهیه می شود و مخصوص عروس و داماد است.
در پایان این مراسم عروس و داماد مبلغی پول در داخل ظرف می گذارند که به عنوان هدیه برای آشپز باشی است.
هر چند در برخی طوایف قلب گوسفند می پزند که وظیفه پختن آن را زن برادر داماد به عهده دارد و آن را از وسط به دو قسمت تقسیم کرده و نصفی را به داماد و نصف دیگر را به عروس می دهند تا صرف کنند و عروس و داماد پس از صرف آن هدیه ای را به زن برادر داماد می دهند.
